Truus is weer zinvol bezig, voor zichzelf én een ander

“Google is mijn vriend”, zegt Truus Peeters lachend, als ze vertelt hoe ze met vluchtelingen in gesprek gaat. Ze woont in woonzorgcentrum Crescendo van De Zorggroep in Venlo. Sinds een herseninfarct in 2021 is haar linkerzijde verlamd en is ze afhankelijk van een rolstoel. Maar gewoon afwachten tot de dag voorbij is? Nee, dat wil ze niet. Daarom doet ze nu vrijwilligerswerk als taalmaatje. Maatschappelijk werker Joke Janssen – een echte verderkijker in de zorg – hielp haar op weg.

Iets betekenen voor mensen
De Blerickse Truus wilde iets doen. Iets betekenen voor mensen. Ze vertelt: “De gemiddelde leeftijd in Crescendo is 80. Ik ben zelf pas 64 en wil meer contact en iets zinvols doen.” Via de zorgcoördinator kwam zij in contact met Joke. Die zag meteen mogelijkheden. “Truus zag een poster van Refugee Team, met een oproep voor taalmaatjes. Dat sprak haar wel aan. En samen hebben we dat in gang gezet”, vertelt Joke. En met succes.

In gesprek met nieuwkomers
Inmiddels helpt de 64-jarige twee keer per week mensen die nog niet zo lang in Nederland zijn. Vooral Syriërs, Iranezen en Irakezen. Dat doet ze één-op-één en via het taalcafé. “Hannah, een jonge vrouw uit Syrië, komt iedere vrijdagmorgen bij mij thuis. We krijgen van tevoren een opdracht via de app en praten over van alles: eten, hobby’s, het leven. Als we er elkaar niet begrijpen, googelen we het. Soms gaan we ook gewoon samen de stad in.” Op maandagmiddag is Truus in het taalcafé. “Ik krijg meestal twee of drie mensen toegewezen. We praten en oefenen zinnen. Pas hebben we gekiend, niet met getallen maar met plaatjes. De nieuwkomers moesten bijvoorbeeld een ei op een blaadje zoeken. Zo leren ze nieuwe woorden.”

Weer nuttig voelen
Het vrijwilligerswerk doet haar goed. Truus haalt er voldoening uit en leert zelf ook van de gesprekken. “Het geeft mijn dag inhoud. Ik voel me weer nuttig. En ik hoor die verhalen van mensen die alles hebben moeten achterlaten. Vaak van het ene op het andere moment. Ik moet er niet aan denken dat ik ergens kom waar ik niemand ken en de taal niet spreek. Dat is toch afschuwelijk? Fijn dat ik hen kan helpen met de Nederlandse taal.”

Verder kijken dan alleen zorg
Joke houdt in de gaten of het vrijwilligerswerk past en of het haalbaar blijft. “Toen Truus met de vraag kwam, dacht ik: waar een wil is, is een weg. We gaan het gewoon proberen. Als het niet lukt, zoeken we een manier waarop het wél lukt. Ik kijk naar de persoon achter de zorgvraag. Wat maakt haar gelukkig? Wat geeft betekenis? Dát is verder kijken.” Truus knikt instemmend en zegt lachend: “Ik doe weer mee. En voel me gezien. Mijn advies aan mensen die in eenzelfde situatie zitten? Ga ook vrijwilligerswerk doen. Het is waardevol. En twijfel niet, want je komt er alleen achter of het iets voor je is door het zelf te ervaren.”

Bekijk ook de video over Truus en Joke.