De avonturen van een leerling verpleegkundige

De avonturen van Sandra van Eck, leerling verpleegkundige bij Vincentiushof
Het is nog donker als ik op de fiets stap, op weg naar een nieuwe ochtenddienst als leerling verpleegkundige bij Vincentiushof. Mijn gedachten dwalen terug naar september 2024, toen ik hier ook fietste, zonder idee waar mijn nieuwe avontuur zou beginnen.

Van techniek naar zorg
Na jaren in de techniek te hebben gewerkt, belandde ik in de ziektewet en begon ik een lange zoektocht naar mezelf. Bij wijze van re-integratie begon ik met vrijwilligerswerk bij De Zorggroep. Ik besloot een carrièreswitch naar de zorg te maken en startte als leerling verpleegkundige op Vincentiushof.

De eerste periode was intens en indrukwekkend. Ik had nog nooit (ook niet in privésferen) te maken gehad met mensen met dementie en de gedragsproblematiek die daarbij kan komen kijken. Gelukkig had ik een geweldige werkbegeleidster en een fijn team om me heen. Stap voor stap namen ze me mee in het werk en samen stelden we wekelijkse doelen op. In die beginperiode was het “dynamisch” op de woning, kwam er ontzettend veel op me af en dreigde het me soms te veel te worden. Daarom besloten we eerst op de andere woning aan de slag te gaan. Daar was meer ruimte voor contact met de bewoners en het was minder hectisch. Hier kreeg ik echt plezier in mijn werk, vooral in het contact met de mensen. Ik begon nu echt te voelen dat dit werk zoveel beter bij mij past dan het werk dat ik al die andere jaren heb gedaan. Een heerlijk gevoel!

Werken en leren
In de eerste maanden werd ik boventallig ingeroosterd, maar omdat ik een BBL-traject volg, werd ik vanaf begin december in de bezetting opgenomen. Een spannend moment. Het was soms lastig om mezelf niet te vergelijken met ervaren collega’s. Gelukkig kon ik hierover goed praten met het team en ik kreeg veel positieve feedback over hoe ik het werk oppakte. Ook was en is er nog steeds veel ruimte om aan te geven wat ik in mijn dienst graag wil oppakken in het kader van mijn opleiding. Ik hoor van mijn collega studenten dat dit vaak zoveel anders gaat, daarmee ben ik heel dankbaar voor mijn plekje.

Nu fiets ik hier met vertrouwen. Ik ken de weg op de woning, draai soms al verantwoordelijke diensten (H+) en heb daarbij onlangs een chaotische avond met onderbezetting door ziekte van een collega en een onrustige bewoner op onze woningen “overleefd”. Onze zorgcoördinator neemt me momenteel daarnaast fijn mee in de coördinerende taken (zoals arts- en gedragsvisites, opnames, zorgplannen maken) die bij het verpleegkundig beroep horen, waar ook mijn schoolopdrachten momenteel over gaan. Inmiddels heb ik er dan ook veel plezier aan om in de casussen van onze bewoners te duiken en mee te denken in het beleid.

Ik ben dankbaar dat ik na een moeilijke periode uiteindelijk bij De Zorggroep terecht ben gekomen en hier nu de kans krijg om mijn opleiding tot verpleegkundige te volgen. Ik ben blij dat ik deze stap heb gezet en heb ontdekt dat dit werk me echt ligt. Vincentiushof voelt voor mij daarbij als een warm bad, waar ik mijn eerste stappen zet.

De tijd bij Vincentiushof zit er bijna op, maar ik heb er veel zin in om de komende tijd nog veel meer mooie stappen te zetten en nieuwe doelgroepen te ontdekken.