Een dysartrie is een stoornis in de kracht en coördinatie van de spieren die de adem, de stem en de spraak besturen. Deze spraakstoornis wordt veroorzaakt door een beschadiging van het zenuwstelsel.
Oorzaken van een dysartrie kunnen zijn een hersenletsel (een beroerte, een ongeval of een hersentumor) of een neurologische ziekte (bijvoorbeeld de ziekte van Parkinson, MS, ALS) en uit zich bij iedereen anders. Musculaire aandoeningen kunnen tevens een dysartrie veroorzaken (spierdystrofieën). De ernst en de aard van de aandoening bepaalt de ernst en de soort dysartrie.
De problemen kunnen licht tot ernstig zijn.
Bij dysartrie kan men de woorden en de zinnen wel vinden maar is er sprake van een onduidelijke articulatie, een aangedane stemgeving en een veranderd intonatiegebruik. Het communiceren is verstoord omdat men moeilijk verstaanbaar is.
Aangezien de spieren, die belangrijk zijn voor het spreken, ook betrokken zijn bij het slikproces, kan een dysartrie samengaan met slikproblemen. Zowel de spraak als het slikken verdienen dan aandacht en begeleiding.
De logopedist onderzoekt zowel de spraakstoornis als de spraakmogelijkheden en bespreekt met u de bevindingen. De logopedische behandeling is gericht op het verbeteren van de verstaanbaarheid. De cliënt leert optimaal gebruik te maken van zijn of haar mogelijkheden. Communicatieadviezen kunnen vervolgens het communiceren bevorderen. Ademen, stemgeving, mondmotoriek en articulatie worden middels oefeningen getraind. Soms is het mogelijk een communicatiehulpmiddel te gebruiken.
|